Psycho – [ Cherik ]

 

Psycho

 

Paring : Cherik [ Erik x Charles ]

Type : NC-17

 

เมื่อคนเราเติบโตขึ้น มีโอกาสพบปะคนภายนอกหรือรู้จักใครสักคนย่อมจะไม่ได้เริ่มจากศูนย์ พวกเรามันใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมา หรือความทรงจำที่เคยมี มาเป็นบรรทัดฐานก่อนจะตีตราประทับสิ่งใหม่ๆที่ได้พบเจอ

 

 

ชาร์ลส์ เซเวียร์ นักธุรกิจหนุ่มแต่งตัวด้วยชุดสูทแสนเนียบก้าวออกจากรถคันหรูของเขา ก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในตัวอาคารที่เหมือนห้องแถว ซึ่งที่ที่เขามานั้นอยู่ในย่านที่ไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก และเขาไม่ค่อยอยากให้ใครทราบว่าเขามาที่นี่

 

 

“คุณชาร์ลส์ เซเวียร์สินะครับ…”เสียงเข้มของนายแพทย์หนุ่มในชุดสบายๆพูดขึ้น นายแพทย์หนุ่มมองมายังตัวคนไข้ของเขาเองที่ดูเหมือนจะแต่งตัวหรูหรา เดาว่าคนไข้ของเขาคงเป็นนักธุรกิจ

 

 

“ครับผม…”ผู้ป่วยกล่าว

 

 

“ขอเดานะครับ…คุณเป็นนักธุรกิจหนุ่ม และคุณกำลังมีความเครียดเรื่องที่ทำงานทำให้คุณมาหาหมอวันนี้”นายแพทย์หนุ่มเดาจากรูปการทั้งหมดที่เขาพออนุมานได้ แต่คนไข้ของเขากลับส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมยกยิ้มมุมปาก

 

 

“นี่ผมมาหาหมอจิตแพทย์หรือหมอเดากันครับ”ผู้ป่วยอย่างขบขัน นายแพทย์หนุ่มหัวเราะเล็กน้อยพอเป็นพิธี

 

 

“โอเค งั้นเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ…เล่าเรื่องและปัญหาของคุณมา”นายแพทย์หนุ่มเริ่มจะจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว

 

 

“ผมอายุ 24 ปีและผมคิดว่าผมมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ เพราะถึงแม้ว่าผมจะมีเซ็กส์บ่อยครั้ง แต่ผมกลับหาความสุขไม่ได้เลยสักครั้ง และคนส่วนใหญ่ที่เข้ามามีเซ็กส์กับผม พวกเรามักจะคบกันไม่ได้นาน เพราะผมคิดว่า…ผมเบื่อและผมไม่สามารถทนคบกับเขาหรือเธอได้”ผู้ป่วยกล่าว นายแพทย์หนุ่มรับฟังอย่างใจเย็น

 

 

“ที่คุณพูดว่าเขาหรือเธอ…หมายความว่าคุณได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายงั้นหรือ?”นายแพทย์หนุ่มถาม

 

 

“เกรงว่าเช่นนั้น…”แล้วผู้ป่วยก็ตอบ ชาร์ลส์แอบเหลือบมองป้ายชื่อของนายแพทย์หรุ่มที่รักษาตน…เอริค เลห์นเชอร์

 

 

“เอาละ…งั้นเรามาเริ่มรักษากันเลย ขอให้คุณชาร์ลส์นอนลงบนเตียงด้วยครับ”คนไข้หรือผู้ป่วยทำตามที่คุณหมอว่า จากนั้นนายแพทย์หนุ่มเริ่มการสะกดของคนไข้ของเขา

 

 

เอริคเริ่มกวาดสายตามองไปยังเรือนร่างของผู้ป่วยของเขา ตั้งแต่ใบหน้าสวยนั้น ใบหูเล็กน่ากัด ดวงตา จมูก และริมฝีปากสีแดงสด มันช่างน่าจูบเหลือเกิน…

 

 

เอริคกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่จนเกิดเสียงดัง คนไข้ของเขายิ้มออกมาน้อยๆ

 

 

ดูเหมือนนายแพทย์หนุ่มจะไม่รู้เสียแล้วว่าการกระทำเช่นนั้น นายแพทย์หนุ่มได้ดึงเอาความใคร่ของผู้ป่วยหนุ่มนักธุรกิจให้ปะทุออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวและทำให้คนไข้ของเขาอยากจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนายแพทย์ผู้นี้

 

 

“คุณรู้อะไรไหม…”คนไข้หนุ่มนักธุจกิจเริ่มที่จะเล่าความรู้สึกของตนให้นายแพทย์หนุ่มฟังว่าเขารู้สึกราวกับตกนรกและขึ้นสวรรค์พร้อมๆกัน

 

 

“ผมรู้สึกสบายมากที่ได้อยู่ที่นี่ แต่ผมก็รู้สึกกึ่งทรมานกึ่งมีความสุข ราวกับว่าตัวเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดอย่างไรอย่างนั้น ไม่รู้ว่าคุณหมอเลหน์เชอร์จะเคยรักษาอาการเช่นนี้มาก่อนหรือไม่…คุณหมอเข้าใจความรู้สึกของผมใช่ไหมครับ?”จิตแพทย์หนุ่มรับฟังโดยที่มีอาการเคอะเขินเล็กน้อย

 

 

“ขนาดนั้นเลยหรือครับ?”นายแพทย์หนุ่มกล่าวหยอกล้อเล็กน้อยพร้อมอมยิ้ม

 

 

เอริครู้สึกสนใจในการหาวิธีบำบัดอาการของชายหนุ่มคนนี้ เพราะถึงแม้จะค่อนข้างยาก แต่เขาก็เลือกที่จะวิเคราะห์ต่อถึงสาเหตุของการเกิดความใคร่ของนักธุรกิจหนุ่มในครั้งนี้

 

 

“งั้นหากเราสองคนมีอะไรกันจริงๆ คุณคิดว่าจะเป็นอย่างไร”เอริคเริ่มตามต่อ

 

 

“อันนั้นผมไม่รู้หรอกครับ…ผมไม่อยากจะคุยถึงเรื่องนี้ แต่อยากจะทำมากกว่า คุณหมอช่วยลองนอนลงข้างๆผมดีไหม?”ว่าแล้วคนไข้หนุ่มนักธุรกิจก็ตบเบาะเชื้อเชิญจิตแพทย์หนุ่มให้นอนลงข้างๆ

 

 

จิตแพทย์หนุ่มยอมนอนลงข้างๆผู้ป่วยของตน มือขาวๆแสนนุ่มของนักธุรกิจหนุ่มเลื่อนจับเข้าที่ต้นขาของนายแพทย์ เขาจงใจลูบไล้ผ่านจุดกึ่งกลางตัวของนายแพทย์หนุ่ม นายแพทย์หนุ่มทำเพียงแค่นอนนิ่งไม่ยอมขยับอวัยวะใดๆเลย ลมหายใจเริ่มติดขัดเมื่อเจอสถาณการณ์เช่นนี้

 

 

“คุณดูตื่นเต้นนะ…ยังไม่เคยหรือ?”ชาร์ลส์ถามจิตแพทย์ของเขา

 

 

“ผมกำลังดูสิ่งที่คุณจะทำมากกว่า”เอริคตอบ ชาร์ลส์เลื่อนตัวมานั่งคร่อมหน้าขาของนายแพทย์หนุ่มเอาไว้ “ผมคิดว่าคุณอยากจะเล่าอะไรให้ผมฟังนะ ระหว่างที่กำลังทำแบบนี้”เอริคพยายามกระตุ้นให้อีกฝ่ายเล่าเรื่องตัวเอง เพราะเขาอยากจะรู้ว่าทำไมคนไข้ของเขาถึงเป็นแบบนี้

 

 

“ต้องอยากสิ…”ชาร์ลส์ค่อยๆไล่แกะกระดุมเสื้อของนายแพทย์หนุ่ม อย่างบรรจงและเชื่องช้าระหว่างนั้นก็แอบร่อนเอวไปมาเพื่อรบเร้านายแพทย์หนุ่ม “ตอนผมยังเด็ก…ผมเคยมีอะไรกับพ่อแท้ๆของผม”

 

 

“แล้ว…..”เอริคเริ่มหายใจติดขัดมากคิดเมื่อสิ่งที่คนไข้ของเขาพยายามรบเร้าอยู่เริ่มตื่นขึ้นมา ชาร์ลส์หัวเราะออกมาน้อยๆ เมื่อเขารู้สึกถึงบางอย่างใต้ล่างที่เขาคร่อมอยู่เริ่มแข็งขืนขึ้นมา “ผมคิดว่า เราควรพอแค่นี้ดีกว่านะครับ”เอริคพยายามลุกขึ้นแต่ก็ถูกชาร์ลส์กดกายลงให้นอนราบลงกับเตียงเช่นเดิม

 

 

“ผมรู้ว่ามันรู้สึกยัง…ให้ผมช่วยเถอะ”ชาร์ลส์ยกยิ้มยั่วๆ สายตาของนายแพทย์หนุ่มดูตื่นๆและพยายามจะปฏิเสธ แต่มีหรือที่ชาร์ลส์จะยอม

 

 

ร่างที่อยู่ด้านบนปลดซิบกางเกงของนายแพทย์ก่อนที่จะงัดเอาสิ่งที่เขาพยายามรบเร้าให้มันตื่นออกมา

 

 

“คุณยิ้ม…”นายแพทย์หนุ่มว่า ชาร์ลส์หลุดขำออกมาทันที

 

 

“ผมแค่คิดว่ามันใหญ่ดี…”ทำพูดตรงไปตรงมาของชาร์ลส์ทำให้เอริคถึงกับหน้าขึ้นสี ร่างเล็กเริ่มใช้ปากครอบครองสิ่งนั้นของร่างสูง เอริคเชิดหน้าขึ้นด้วยความสุขสม

 

 

“อ่าส์…”เอริคเผลอหลุดครางออกมา เมื่อร่างเล็กใช้ลิ้นแลมเลียส่วนหัวของเขาอย่างสนุกสนาน และดูเหมือนเจ้าตัวจะเก่งเหลือเกินกับการทำเรื่องแบบนี้ ร่างเล็กด้านบนดึงกางเกงของนายแพทย์หนุ่มลง พร้อมถอดเสื้อผ้าของตนออกเช่นกัน ตอนนี้ทั้งสองไม่มีเสื้อผ้ามาขว้างกั้นอีกแล้ว

 

 

เอริครับรู้ถึงบางอย่างที่แทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังของเขา ชาร์ลส์ค่อยๆดันนิ้วของตัวเองเข้าที่ช่องทางด้านหลังของนายแพทย์หนุ่ม

 

 

“ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วละ..คะ คุณชาร์ลส์”เอริคหายใจติดขัดอีกครั้งเมื่อชาร์ลส์ขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ เอริคพยายามดึงมืออีกคนออกจากช่องทางด้านหลังของตัวเอง “ผมกำลังคิด…ที่ว่าคุณไม่มีความสุขอาจจะเพราะว่า…คุณอยู่ผิดตำแหน่งก็เท่านั้นเอง”ชาร์ลส์ยอมหยุดทุกการกระทำแล้วยอมรับฟังสิ่งที่คุณหมอพูด

 

 

“ผิดตำแหน่ง???”ชาร์ลส์ทำหน้างุนงง ก่อนที่จะถูกดึงให้นอนราบแทนที่จิตแพทย์หนุ่มเมื่อครู่

 

 

“ผมคิดว่าคุณจะต้องอยู่ตำแหน่งนี้…”เอริคกระซิบบอก “อยู่ข้างล่าง”ว่าจบริมฝีปากของนายแพทย์ก็ขบลงที่ใบหูเล็กที่เขาอยากจะกัดมันต้องแต่แรกเห็น ไล่มายังซอกคอขาวแสนหอมนี่ แล้วลากลิ้นมายังเม็ดทับทีที่กำลังแข็งสู้ลิ้นของเขา เอริคดูดดุนมันพร้อมขบกัดอย่างสนุกสนาน

 

 

ร่างด้านบนครางออกมาเบาๆอย่างสุขสมพร้อมขยับกลุ่มผมของนายแพทย์หนุ่มไปด้วย

 

 

“แต่ผมไม่เคย…”ชาร์ลส์ว่าเบาๆ เขาไม่เคยอยู่ด้านล่าง เพราะส่วนใหญ่เขาจะเป็นคนอยู่ด้านบนมากกว่า ทำไมเขาถึงรู้สึกร้อนวูบวาบแบบนี้กันนะ…มือหนาไล่มายังส่วนล่างของเขา ก่อนที่จะกอบกุมแก่นกายของคนไข้ของเขาแล้วรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ จากนั้นแก่นกายเล็กกว่าก็ถูกร่างสูงครอบครองเข้าไปในปากเหมือนที่ชาร์ลส์ทำก่อนหน้านี้ นิ้วที่ยังว่างอยู่ของนายแพทย์หนุ่มเริ่มลุกล้ำเข้าไปยังช่องทางที่ปิดสนิทนั้นแต่มันช่างแน่นเหลือเกิน แถมในห้องเขาก็ไม่มีสารหล่อลื่นเสียด้วย

 

 

“คุณอาจจะชอบมันก็ได้…”นายแพทย์หนุ่มวกกลับมาสนทนากับคนไข้ที่ค้างไว้ มือหนาล้วงเข้าไปที่ปากของคนไข้หนุ่ม อีกฝ่ายใช้ลิ้นแลมเลียนิ้วที่นายแพทย์ส่งเข้ามาในปากเขาตอบ

 

 

เอริคชักมือที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายคนไข้ของเขาแล้วแทรกนิ้วเข้าที่ช่องทางด้านหลังอีกคน เขารู้สึกถึงแรงเกร็งและกระตุกของอีกฝ่าย แต่เอริคก็ไม่หยุด เขาเพิ่มจำนวนนิ้วและความเร็วในการขยับนิ้วมากกว่าเดิมจนคนไข้ของเขาถึงกับร้องครางลั่น

 

 

“ผะ ผมไม่เอาแล้ว…มันเจ็บเกินไป”ชาร์ลส์ว่าพร้อมพยายามจะลุกหนี แต่เอริคไวกว่าคว้าตัวอีกคนลงมานอนลงเช่นเดิม แล้วแยกขาอีกคนออกจากนั้นก็ขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม

 

 

“คุณต้องทำต่อให้เสร็จ…เพราะคุณเป็นคนเสนอเองว่าอยากให้ผมลองทำกับคุณ”แล้วร่างสูงก็แทรกกายของตนเข้าช่องทางด้านหลังของคนไข้หนุ่ม ชาร์ลส์น้ำตาคลอ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมอดทนกับอีกคน มือเล็กคว้าเข้าที่แท่นแขนของนายแพทย์หนุ่มพร้อมจิกลงบนลำแขนนั้นด้วยความเจ็บปวด

 

 

“เดี๋ยวมันก็รู้สึกดี…”เอริคว่าปลอบเบาๆ ก่อนที่จะขยับกายเข้าออกช้าๆ จากช้าๆก็เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น

 

 

“อะ อะ อะ…”ชาร์ลส์ครางตามจังหวะการขยับกายเข้าออกของนายแพทย์หนุ่มอย่างช่วยไม่ได้

 

 

“มันรู้สึกดีกว่าไหม?”เอริคถามคนไข้ของเขาที่ตอนนี้ กัดปากของตัวอย่างอย่างยั่วยวนแถมยังเชิดใบหน้าขึ้น เหงื่อกายผุดขึ้นตามใบหน้าหวานยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ให้อีกฝ่าย แถมยังกระตุ้นความดิบเถื่อนในตัวนายแพทย์หนุ่มอีกด้วย

 

 

ราวกับขาดสติไปชั่วขณะ เอริคกระแทกกายเข้าออกรุนแรงอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าหวานของคนไข้เขาเริ่มแปรเปลี่ยน จากความเจ็บปวดที่มีในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความสุขสมเข้าแทนที่

 

 

“ผะ ผมคิดว่ามันดีกว่าเยอะเลยละ”ชาร์ลส์ตอบบทสนทนาที่ค้างไว้ ก่อนที่ยกตัวเองขึ้นนั่งทับลงที่หน้าขานายแพทย์หนุ่ม แขนเล็กโอบรอบคอของนายแพทย์ “ผมชอบ…ที่คุณรุนแรง”ร่างเล็กโน้มตัวจูบกับนายแพทย์หนุ่ม ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวพันกันอย่างหยอกล้อ

 

 

เอริคยังคงจัดการกับส่วนล่างพร้อมกับจูบกับคนไข้แสนยั่วไปด้วย เพียงไม่นานนั้นทั้งคู่ก็ถึงเป้าหมายที่ต้องการตั้งแต่แรก…

 

 

/////////

 

 

“เจ็บเป็นบ้าเลย…”ชาร์ลส์บ่นเบาๆระหว่างที่กำลังแต่งกาย น้ำเชื้อจากนายแพทย์หนุ่มยังคงค้างคาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเขา เขาไม่ได้อาบน้ำหรือจัดการใดๆกับตัวเองหลังจากจบกิจกรรมอย่างว่า พวกเขาทั้งคู่ก็หลับไปพร้อมๆกัน โชคดีที่ชาร์ลส์ตื่นขึ้นมาก่อน

 

 

เขาต้องรีบไปแล้วไม่กลับมาพบนายแพทย์หนุ่มคนนี้อีก

 

 

แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่านายแพทย์หนุ่มคนนี้พูดถึง…มันอาจจะเกี่ยวกับตำแหน่งที่เขาอยู่ก็ได้ แต่เขามีความสุขมากเหลือเกิน

 

 

ชาร์ลส์เขียนโน๊ตเล็กๆไว้บอกลานายแพทย์หนุ่มพร้อมเช็คเงินอีกจำนวนหนึ่งสำหรับค่ารักษา

 

 

“ผมไม่ให้คุณไป…”แรงกอดจากด้านหลังทำให้ชาร์ลส์ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย “ผมรู้อาการของคุณแล้ว ผมยินดีจะบอกคุณ…หากคุณยอมอยู่ต่อ”ชาร์ลส์หันมองเสี้ยวหนึ่งของใบหน้าจิตแพทย์หนุ่ม “แค่คุณอยู่ต่อ…ผมจะบอกทุกอย่าง ผมจะยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการ”

 

 

ไม่อยากจะปฏิเสธข้อเสนอนี่เสียเท่าไหร่เพราะชาร์ลส์เองก็ยอมรับว่ามันเป็นเซ็กส์ที่สุดยอดจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความสุขกับเซ็กส์

 

 

“ถ้าผมอยู่…คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะรับมือผมไหว”ชาร์ลส์หันกายกลับมาสบตากับนายแพทย์หนุ่ม

 

 

“แน่นอน…ไม่ว่าอาการคุณจะหนักหนาแค่ไหน ผมก็จะพยายามรักษาคุณ”

 

 

“งั้นตกลง…ผมยินดีที่จะอยู่กับคุณต่อ”

 

 

The END…